10-24-2012, 02:56 PM
Tak więc praca domowa odrobiona.
Do ziemi dociera średnio 1.3 kW*m-2 energii. Z tego 5% zostaje użyte przez liście do fotosyntezy, 25 % zostaje zamienione na ciepło a reszta czyli 70 % zostaje przez liść odbita lub przechodzi przez niego.
Zapotrzebowanie roślin na światło nazywamy świetlnym punktem kompensacyjnym i jest to wartość natężenia światła, w którym dochodzi do zrównoważenia fotosyntezy i oddychania etc. Natomiast wartość tego punktu jest zależna od gatunku roślin i warunków w jakich się rozwijają. Dlatego rośliny cieniolubne mają niską wartość tegoż punktu a rośliny światłolubne znacznie wyższą. Różnica między tymi wartościami wynika z faktu, iż rośliny te różnią się natężeniem oddychania oraz środowiskiem którego warunki zaadaptowały.
Czynnikiem ograniczającym fotosyntezę może być (też) temperatura.
![[Obrazek: 01a2a6945b7cae93.jpg]](http://images35.fotosik.pl/1674/01a2a6945b7cae93.jpg)
Na wykresie możecie zauważyć, że krzywa zależności temperatury od fotosyntezy przy wysokim natężeniu światła do temp. 30 stopni C osiąga optimum. Przy niskim natężeniu światła temperatura w zakresie właśnie do 30 stopni C nie ma wpływu na fotosyntezę co widać na dolnym wykresie i czynnikiem ograniczającym jest jedynie światło.
Jeśli chodzi o spoczynek to może być on wywołany i utrzymywany przez warunki uniemożliwiające wzrost, np niska temp. lub brak wody; z nastaniem warunków sprzyjających rozwój zostaje natychmiast wznowiony - jest to spoczynek względny i zależy on bezpośrednio od zewnętrznych czynników środowiska. Nasiona na ten przykład, znajdujące się w spoczynku względnym kiełkują natychmiast po umieszczeniu ich w warunkach sprzyjających kiełkowaniu.
Spoczynek może też być utrzymywany przez wewnętrzne czynniki organu - w tym przypadku zmiana warunków środowiska na sprzyjające rozwojowi nie spowoduje uwolnienia aktywności rozwojowej. Taki spoczynek nazywany jest bezwzględnym lub głębokim.
Przerwanie spoczynku głębokiego wymaga zmiany w samym organie spoczynkowy. Może ona zajść wraz z upływem czasu lub też pod wpływem pewnych sygnałów dochodzących ze środowiska zewnętrznego. Wtedy roślina ze spoczynku głębokiego przechodzi w stan spoczynku względnego i wtedy zaistnienie warunków sprzyjających wzrostowi wystarczy do wznowienia aktywności rozwojowej.
Drzewa i krzewy liściaste u nas przechodzą w stan głębokiego spoczynku. Czynnikiem jest skracająca się późnym latem i jesienią długość dnia. Indukcja ta związana jest ze wzrostem w liściach i pąkach poziomu inhibitorów rozwoju tzw. kwasu abscysynowego. Pąki zimowe są bardzo odporne na mróz. Przerwanie stanu spoczynku pąków następuje pod wpływem niskiej temp, od 0-10 stopni C, oraz wydłużającego się dnia. Po wpływem chłodu wzrasta w pąkach zawartość giberelin i ich stosunek do kwasu abscysynowego. Stan głębokiego spoczynku pąków można przerwać sztucznie dostarczając im z zewnątrz giberelinę.
Poniżej możecie zobaczyć wpływ długości dnia na poziom giberelin w pędach brzozy.
![[Obrazek: 21ad9ac865fa08ef.jpg]](http://images42.fotosik.pl/634/21ad9ac865fa08ef.jpg)
Na tych wykresach widać zmiany zawartości giberelin i inhibitorów w pąkach czarnej porzeczki
![[Obrazek: 51b2170df04952e5gen.jpg]](http://images35.fotosik.pl/1674/51b2170df04952e5gen.jpg)
Widać więc wpływ długości dnia na poziom inhibitorów i stymulatorów w pąkach roślin drzewiastych.
Jeśli chodzi o temperatury to wyróżniamy chłód (0 > +10 stopni C) i mróz (poniżej
Do ziemi dociera średnio 1.3 kW*m-2 energii. Z tego 5% zostaje użyte przez liście do fotosyntezy, 25 % zostaje zamienione na ciepło a reszta czyli 70 % zostaje przez liść odbita lub przechodzi przez niego.
Zapotrzebowanie roślin na światło nazywamy świetlnym punktem kompensacyjnym i jest to wartość natężenia światła, w którym dochodzi do zrównoważenia fotosyntezy i oddychania etc. Natomiast wartość tego punktu jest zależna od gatunku roślin i warunków w jakich się rozwijają. Dlatego rośliny cieniolubne mają niską wartość tegoż punktu a rośliny światłolubne znacznie wyższą. Różnica między tymi wartościami wynika z faktu, iż rośliny te różnią się natężeniem oddychania oraz środowiskiem którego warunki zaadaptowały.
Czynnikiem ograniczającym fotosyntezę może być (też) temperatura.
![[Obrazek: 01a2a6945b7cae93.jpg]](http://images35.fotosik.pl/1674/01a2a6945b7cae93.jpg)
Na wykresie możecie zauważyć, że krzywa zależności temperatury od fotosyntezy przy wysokim natężeniu światła do temp. 30 stopni C osiąga optimum. Przy niskim natężeniu światła temperatura w zakresie właśnie do 30 stopni C nie ma wpływu na fotosyntezę co widać na dolnym wykresie i czynnikiem ograniczającym jest jedynie światło.
Jeśli chodzi o spoczynek to może być on wywołany i utrzymywany przez warunki uniemożliwiające wzrost, np niska temp. lub brak wody; z nastaniem warunków sprzyjających rozwój zostaje natychmiast wznowiony - jest to spoczynek względny i zależy on bezpośrednio od zewnętrznych czynników środowiska. Nasiona na ten przykład, znajdujące się w spoczynku względnym kiełkują natychmiast po umieszczeniu ich w warunkach sprzyjających kiełkowaniu.
Spoczynek może też być utrzymywany przez wewnętrzne czynniki organu - w tym przypadku zmiana warunków środowiska na sprzyjające rozwojowi nie spowoduje uwolnienia aktywności rozwojowej. Taki spoczynek nazywany jest bezwzględnym lub głębokim.
Przerwanie spoczynku głębokiego wymaga zmiany w samym organie spoczynkowy. Może ona zajść wraz z upływem czasu lub też pod wpływem pewnych sygnałów dochodzących ze środowiska zewnętrznego. Wtedy roślina ze spoczynku głębokiego przechodzi w stan spoczynku względnego i wtedy zaistnienie warunków sprzyjających wzrostowi wystarczy do wznowienia aktywności rozwojowej.
Drzewa i krzewy liściaste u nas przechodzą w stan głębokiego spoczynku. Czynnikiem jest skracająca się późnym latem i jesienią długość dnia. Indukcja ta związana jest ze wzrostem w liściach i pąkach poziomu inhibitorów rozwoju tzw. kwasu abscysynowego. Pąki zimowe są bardzo odporne na mróz. Przerwanie stanu spoczynku pąków następuje pod wpływem niskiej temp, od 0-10 stopni C, oraz wydłużającego się dnia. Po wpływem chłodu wzrasta w pąkach zawartość giberelin i ich stosunek do kwasu abscysynowego. Stan głębokiego spoczynku pąków można przerwać sztucznie dostarczając im z zewnątrz giberelinę.
Poniżej możecie zobaczyć wpływ długości dnia na poziom giberelin w pędach brzozy.
![[Obrazek: 21ad9ac865fa08ef.jpg]](http://images42.fotosik.pl/634/21ad9ac865fa08ef.jpg)
Na tych wykresach widać zmiany zawartości giberelin i inhibitorów w pąkach czarnej porzeczki
![[Obrazek: 51b2170df04952e5gen.jpg]](http://images35.fotosik.pl/1674/51b2170df04952e5gen.jpg)
Widać więc wpływ długości dnia na poziom inhibitorów i stymulatorów w pąkach roślin drzewiastych.
Jeśli chodzi o temperatury to wyróżniamy chłód (0 > +10 stopni C) i mróz (poniżej