[jerzyjerzy]

Mam chwilę czasu, więc będzie historia obrazkowa.

Półtora roku temu, w październiku 2018, miałem okazję uratować 10 klonów tatarskich przed koparką. Akcja była pilna, więc na szybko trafiły do gruntu w ogrodzie, do mieszanki 50/50 gleby rodzimej i perlitu.

Po półtora roku wyglądają tak:



Dopiero na taczce widać ich rozmiary:



Bryła korzeniowa:



Przed sadzeniem do gruntu spłaszczałem bryły korzeniowe, ale nie wszędzie było to możliwe, więc część trzeba przyciąć teraz:



Przymierzanie do pojemnika (tacki do wysiewu 50x30x5 cm):





Oczywiście podłoża zużyłem trzy taczki :lol:



Przygotowane druty i warstwa drenażowa:



Po posadzeniu:



To dopiero trzy z dziesięciu...



W kolejce do fryzjera:



Ciąg dalszy raczej nastąpi :roll:

[Bolas]

Fajny mają ruch pnia.

[jerzyjerzy]

Są dość interesujące (dam zdjęcia jak znajdę chwilę), ale to długa droga.

[jerzyjerzy]

Moje klony po urlopie w długi weekend i podlewaniu przez moją córkę.

Byłem już pewien, że nie żyją 

Na szczęście coś się ruszyło i powoli pojawiają się nowe pączki. 

Ten system automatycznego podlewania zainstalowałem już po powrocie 

   

   

   

   

[Bolas]

:O

[pawelo73]

Wiesz że te rany pewnie nigdy się nie zagoją. Zresztą na tych klonach nawet przy zwykłym cięciu grubszej gałęzi i zabezpieczeniu kalus nie narasta. W dodatku mają drewno podatne na gnicie. Jeden mam w gruncie drugi w donicy i po 10-14 latach rany wyglądają tak samo. Aż mi się nie chce ich oglądać, całkowicie mnie zniechęciły. Fakt, ładne drobne liście mają, dobrze się krzewią a jesienią są kolorowo oszałamiające.

[jerzyjerzy]

Ja wspieram rzeźbienie w stylu Harry`ego Harringtona  

To są tylko pierwsze wersje, które będę poprawiał w miarę wzrostu korony i ewolucji gałęzi.

Czyli, żeby odpowiedzieć na pytanie, tak, wiem że te rany się nie zamkną.